Zapytanie: vasko-popa
Encyklopedia: wpis
Autor lub temat nie posiada wyodrębnionego wpisu w naszej encyklopedii
Encyklopedia: oznaczenie redakcyjne
W latach 1989–2016 na polskim rynku wydawniczym ukazało się kilkanaście antologii prezentujących poezję krajów byłej Jugosławii. Antologie te zróżnicowane są pod względem liczby prezentowanych autorów i wierszy, większość z nich ma ambicję przekrojowego przedstawienia poetyckiego zróżnicowania (w obrębie danego narodu: bośniackiego, chorwackiego, czarnogórskiego, macedońskiego, serbskiego, słoweńskiego), rzadziej spotkać można publikacje ukazujące konkretne zjawisko literackie czy wybraną generację piszących.
Czytaj więcej
Serwis: oznaczenie redakcyjne
Redakcja serwisu nie oznaczyła takim tagiem tematycznym żadnego artykułu w części krytyczno-literackiej serwisu.
Wszystkie treści
Twórczość Erwina Kruka jest ściśle autobiograficzna. Opiera się na osobistym wyznaniu, poetyce faktu i eksponowaniu regionalnej topografii i rodzimych krajobrazów, a także kultury mazurskiej i historii Mazurów.
Czytaj więcej
Julia Hartwig – poetka, eseistka, tłumaczka literatury francuskiej i anglojęzycznej, autorka utworów dla dzieci; w ostatnim ćwierćwieczu jedna z najbardziej czynnych, jak też najczęściej nagradzanych i wyróżnianych postaci życia literackiego.
Czytaj więcej
Marcin Sendecki odkrywa przed czytelnikiem nie tylko gąszcz nawiązań i odwołań literackich, lecz przede wszystkim rozmaitość patronatów, zależności, podobieństw. Jego poezja to ciągłe podejmowanie twórczej gry z tradycją, pojemną, urozmaiconą. A świat postrzegany przez poetę dostarcza pretekstów do poznawania go za pośrednictwem wielkiej, niewyczerpanej biblioteki.
Czytaj więcej
Kacper Bartczak
Czytaj więcej
(o nowych wierszach Bohdana Zadury)
Piotr Sommer
Czytaj więcej
Piotr Sommer – poeta, a także: tłumacz-anglista, propagator poetów szkoły nowojorskiej w Polsce, eseista, krytyk (a nawet zoil) literacki i przekładowy, redaktor naczelny „Literatury na Świecie” (od 1994), autor i tłumacz poezji dla dzieci, ironiczny dysydent języka („nowa dykcja”), inspirator i krytyczny interlokutor poezji najnowszej.
Czytaj więcej
Adam Kaczanowski: w prozie „zwierzę dwugłowe”, w performansach Człowiek-Małpa, człowiek-klaun – a w wierszach poeta-błazen. Sam o sobie mówi: „raczej pisarz, trochę performer”.
Czytaj więcej
Tomasz Pułka jako poeta nie lubił stałości – jego książki (każda wydana przez inną oficynę) nie układają się w linie poetyckiego postępu, w każdej z nich wypróbowywał nowe style, tony, formy. W całej twórczości widać jednak nawroty do stałych pytań – czy też wątpliwości – które pozwalają widzieć spójność, a może nawet upór.
Czytaj więcej
Jarosław Marek Rymkiewicz, poeta – klasycysta: od dialogu z tradycją do romantycznego „trupa, który gada”. Od słowa, które się spopiela do wiersza jako „więzienia śmierci”. Od pytań zadawanych Bogu i diabłu do poszukiwania transcendencji. Od wiersza wolnego do dystychu. Od wierszy politycznych do nihilistycznego obrazu świata.
Czytaj więcej
