Lebda,Małgorzata
Małgorzata Lebda tworzy poezję przepuszczoną przez filtr doświadczenia życiowego. Spotkamy tu zarówno nieszablonową religijność, redukującą rolę mitologizacji, przyrodę działającą i tajemniczą, jak i ekopoetycką wrażliwość.
Encyklopedia: wpis
Autor lub temat nie posiada wyodrębnionego wpisu w naszej encyklopedii
Encyklopedia: oznaczenie redakcyjne
Małgorzata Lebda tworzy poezję przepuszczoną przez filtr doświadczenia życiowego. Spotkamy tu zarówno nieszablonową religijność, redukującą rolę mitologizacji, przyrodę działającą i tajemniczą, jak i ekopoetycką wrażliwość.
Maciej Robert – poeta, krytyk, dziennikarz. Zamiast wśród gwiazd w wierszach krąży wokół ludzkiego ciała i procesów z nim związanych – aż po jego koniec. Tematów poetyckich niezwykle często szuka w wodnych otchłaniach.
Serwis: oznaczenie redakcyjne
Redakcja serwisu nie oznaczyła takim tagiem tematycznym żadnego artykułu w części krytyczno-literackiej serwisu.
Wszystkie treści
Małgorzata Lebda tworzy poezję przepuszczoną przez filtr doświadczenia życiowego. Spotkamy tu zarówno nieszablonową religijność, redukującą rolę mitologizacji, przyrodę działającą i tajemniczą, jak i ekopoetycką wrażliwość.
W latach 1989–2016 na polskim rynku wydawniczym ukazało się kilkanaście antologii prezentujących poezję krajów byłej Jugosławii. Antologie te zróżnicowane są pod względem liczby prezentowanych autorów i wierszy, większość z nich ma ambicję przekrojowego przedstawienia poetyckiego zróżnicowania (w obrębie danego narodu: bośniackiego, chorwackiego, czarnogórskiego, macedońskiego, serbskiego, słoweńskiego), rzadziej spotkać można publikacje ukazujące konkretne zjawisko literackie czy wybraną generację piszących.
Maciej Robert – poeta, krytyk, dziennikarz. Zamiast wśród gwiazd w wierszach krąży wokół ludzkiego ciała i procesów z nim związanych – aż po jego koniec. Tematów poetyckich niezwykle często szuka w wodnych otchłaniach.
Jerzy Ficowski – poeta, który z dyskretną wywrotowością łączy uważną obserwację rzeczywistości z „mityzującym stosunkiem do świata”. Historia przechodzi tu w baśniowość, maestria językowa przenika z milczeniem, analiza polskości z orientacją na wielokulturowość, a empatia podszyta jest intelektualizmem. Jego poetyckie spojrzenie jest w stanie objąć zarówno Zagładę, „turkot ery mezozoicznej”, jak i motyle.
Przemysław Owczarek – poeta, krytyk literacki, antropolog kultury. Autor poetyckiej prozy. Jego książki pobudzają krytyków i czytelników do zaciekłych dyskusji.
Poezja senilna – pisane u kresu życia utwory z reguły przybierają kształt testamentu, podsumowania, rozliczenia zarówno w planie egzystencjalnym, jak i artystycznym; ekspiacji, żalowi, żałobie towarzyszą gesty o charakterze przesłania dla potomnych.
Adam Kaczanowski: w prozie „zwierzę dwugłowe”, w performansach Człowiek-Małpa, człowiek-klaun – a w wierszach poeta-błazen. Sam o sobie mówi: „raczej pisarz, trochę performer”.