Recenzja dr. hab. Jerzego Borowczyka

Recenzja kompendium elektronicznego (internetowego) „Polska poezja współczesna. Przewodnik encyklopedyczny” (leksykon, antologia wierszy, almanach wypowiedzi krytycznoliterackich), powstałego w ramach projektu badawczego NPRH (nr 11 H 12 0245 81) pod kierunkiem prof. dr. hab. Piotra Śliwińskiego

POLSKA POEZJA PO 1989 ROKU, przedmiot projektu badawczego (finansowanego przez Narodowy Program Rozwoju Humanistyki) pod kierunkiem prof. dr. hab. Piotra Śliwińskiego, przy wykonawczym wsparciu przede wszystkim dr. Marcina Jaworskiego i prof. dr. hab. Doroty Kozickiej oraz kilkunastu autorów haseł, doczekała się swojego – nie waham się użyć tego słowa – ujęcia monograficznego w postaci przewodnika encyklopedycznego, dostępnego online w formie internetowej platformy.

Jest to nowoczesne, w sposób przemyślany zaprojektowane i bardzo dobrze wykonane kompendium, na które składa się kilkadziesiąt haseł poświęconych twórczości poetów różnych pokoleń, aktywnych pisarsko w ostatnim przeszło ćwierćwieczu, a także artykuły dotyczące istotnych zjawisk estetycznych, ideowych oraz kulturalno-społecznych, będących kluczem do odczytania i interpretacji twórczości poetyckiej głównych bohaterów przewodnika.

Przewodnik wzbogacono o pomysłowo skonceptualizowaną antologię wypowiedzi krytycznoliterackich, a także reprezentatywne wybory wierszy poetów, którym poświęcono hasła osobowe (antologia poetycka). Wyliczam od razu podstawowe składniki przedsięwzięcia „Polska poezja współczesna” (by później poddać je analizie), aby już teraz podkreślić nowatorski, merytorycznie spełniony, wizualnie atrakcyjny, a przede wszystkim zaadresowany do szerokiego grona odbiorców charakter tego projektu. Jestem bowiem przekonany, że w przewodniku encyklopedycznym po poezji najnowszej znajdą coś dla siebie zarówno codzienni i odświętni amatorzy mowy wiązanej, uczniowie, studenci, jak i zawodowi literaturoznawcy, a także fachowcy z innych dyscyplin humanistyki i nauk społecznych.

PUNKT WYJŚCIA pomysłodawców, autorów i redaktorów przewodnika nastręczał z pewnością wielu problemów, które – jak się teraz okazuje – stały się impulsem do wypracowania przejrzystej, poznawczo cennej, metodologicznie solidnej i różnorodnej propozycji naukowo-literacko-popularyzatorskiej.

Twórcy kompendium musieli przede wszystkim zmierzyć się z ogromem materiału – biografiami i twórczością poetów rozmaitych pokoleń, którzy publikowali i publikują swoje utwory od roku 1989 aż po chwilę obecną. Z pewnością szukali pomocy i inspiracji w publikacjach – papierowych i cyfrowych – o podobnym charakterze i dotyczących zbliżonej bazy źródłowej. Punktów oparcia nie mieli jednak wielu. Wynika to przede wszystkim z natury ich przedmiotu zainteresowania – ciągłej aktywności twórczej większości bohaterów przewodnika; nieustannego ruchu koncepcji estetycznych i stanowisk ideowych; ewolucji zjawisk społecznych, politycznych i kulturalnych; różnorodności metodologii i badawczych zwrotów w sferze humanistyki i nauk społecznych; specyfiki medium, które wybrali do upowszechnienia wyników swoich badań – stale rozwijającego się internetu, co spowodowało przecież wyodrębnienie się nowego zjawiska w nauce i kulturze – humanistyki cyfrowej.

Fundamentem projektu stał się leksykon złożony z haseł osobowych oraz problemowych, których napisanie powierzono kilkunastu badaczom literatury najnowszej, reprezentującym różne polskie, wiodące ośrodki polonistyki akademickiej oraz wywodzącym się – podobnie jak bohaterowie ich artykułów – z różnych pokoleń.

Generacyjna proweniencja poetów i badaczy da się, z grubsza rzecz biorąc, ująć w trzech ramach – pokolenia najstarszego (np. Czesław Miłosz, o którym w przewodniku pisze doświadczona literaturoznawczyni – Anna Nasiłowska), średniego (np. Marcin Świetlicki, którego sylwetkę sporządziła badaczka z grona najmłodszych autorów – Wiktoria Klera) i najmłodszego (np. Małgorzata Lebda przedstawiona przez Darię Lekowską, reprezentującą również grono młodych adeptów). Z kolei wspomniane już hasła problemowe okazały się bardzo cennym składnikiem kompendium, gdyż dopuściły do głosu ujęcia przekrojowe i niejednokrotnie stały się okazją do porównawczych odczytań poetów z różnych pokoleń i orientacji estetycznych. Tak zaprojektowany leksykon osobowo-problemowy umożliwił autorom i wykonawcom koncepcji zapanowanie nad rozległym i bardzo urozmaiconym terytorium polskiej poezji współczesnej.

Podobne role odegrały dwa inne założenia projektu – dwa koncepty wzbogacające ściśle encyklopedyczny wymiar leksykonu. Chodzi o antologie – poetycką i krytycznoliteracką. Ich obecność miała z pewnością dobry wpływ na pracę badaczy nad poszczególnymi hasłami osobowymi i problemowymi, mieli bowiem poczucie, że ich wywód uzyskuje w obrębie przewodnika istotne konteksty.

PLATFORMA INTERNETOWA. Recenzowany przewodnik został pomyślany i wykonany z myślą o funkcjonowaniu w środowisku cyfrowym. Dlatego warto przyjrzeć się internetowej platformie, która ma za zadanie udostępniać efekty pracy wielu autorów oraz redaktorów kompendium. Dużą zaletą witryny „Polska poezja współczesna. Przewodnik encyklopedyczny” jest jej przejrzystość i funkcjonalność. Po otwarciu strony odbiorca ma od razu dostęp do sylwetek poetów, których portrety umieszczono w kolejności alfabetycznej. Z pozoru rzecz to oczywista, ale chcę docenić możliwość natychmiastowego otwarcia hasła poświęconego danemu twórcy.

Korzystanie z platformy ułatwia wyeksponowana graficznie i użyteczna wyszukiwarka osób i fraz. Dzięki „menu” użytkownik może łatwo zapoznać się z przyjazną, nieskomplikowaną, a merytorycznie zasadną i treściwą strukturą przewodnika, na którą składają się wspomniane już antologie – poetycka i krytycznoliteracka. Struktura tych działów także zaleca się jasnością i łatwym dostępem.

Na osobną uwagę zasługuje internetowy kształt haseł osobowych. Twórcy przewodnika zadbali o to, aby na pierwszym planie znalazła się warstwa tekstowa, a nie efekt graficzny. Jestem oczywiście świadom, że publikacje cyfrowe rządzą się swoimi regułami i jedną z naczelnych zasad jest tutaj audiowizualna atrakcyjność i – co za tym idzie – ikonograficzna i – jeśli można tak to ująć – odsyłaczowa („olinkowywanie”) ofensywa.

W „Przewodniku encyklopedycznym” zadbano o przyjazną dla czytelnika szatę graficzną hasła poświęconego twórczości i kolejom życia poszczególnych poetów. To ono odgrywa pierwszoplanową rolę, a dzięki prostym i efektywnym rozwiązaniom typograficznym (szczególnie warto podkreślić kształt i rolę zgrabnych i typograficznie eleganckich lidów oraz cytatów poetyckich) przykuwa uwagę czytelnika i jest przychylne dla oka. Nie zapomniano przecież o możliwościach oferowanych przez cyfrowe narzędzie. Niemal każde z haseł wyposażone zostało w multimedia, na które składają się zazwyczaj materiały audiowizualne, rejestracje wypowiedzi (poetyckich i kulturalnych) poszczególnych poetów z wieczorów autorskich, występy w mediach elektronicznych itp.

HASŁA – OSOBY I PROBLEMY. Solą „Przewodnika encyklopedycznego” jest oczywiście kilkadziesiąt haseł osobowych oraz kilkanaście artykułów problemowych (na temat ważkich zjawisk artystycznych w poezji współczesnej oraz wydarzeń z życia literackiego).

W przypadku haseł osobowych mamy do czynienia z tekstami o różnej objętości (od 0,25 arkusza do 1,50 arkusza), ale o stabilnej strukturze, na którą składają się informacje biobibliograficzne (należy docenić rozległość wykazów literatury przedmiotu w sporej części haseł osobowych i problemowych, co znacznie podnosi wartość dokumentalistyczną leksykonu); zasadnicza treść hasła przynosząca syntetyczno-analityczne obserwacje twórczości poszczególnych poetów; multimedia (materiały audiowizualne).

Hasła powstawały pod sztandarami rozmaitych metodologii literackich, co należy uznać za duży walor całego przewodnika. Dzięki temu możliwa stała się jak najpełniejsza prezentacja złożoności zjawisk składających się na polską poezję najnowszą, a poza tym mogły dojść do głosu rozmaite warsztaty analityczno-interpretacyjne. Zawsze widać przecież troskę autorów i redaktorów przewodnikowych haseł o precyzję i jasność wywodu, a także o przewagę wymiaru poznawczego nad indywidualnymi preferencjami estetycznymi badaczy. Dzięki temu odbiorca portretów poetów aktywnych w ostatnich przeszło 25 latach ma możliwość zapoznania się z wielością poetyk, światów wartości, ludzkich postaw oraz może czuć się zaproszony (i przygotowany) do konstruowania własnych konstelacji poetów, tomików poetyckich, poszczególnych wierszy. Wydatnie mu w tym pomogą materiały zdeponowane we wspomnianych już antologiach.

Lektura haseł osobowych i przedmiotowych (problemowych) jest doprawdy dużą przygodą estetyczną i intelektualnym wyzwaniem. Trzy przykłady na potwierdzenie tego sądu – dwa hasła osobowe (dłuższe poświęcone poetce z pokolenia starszych mistrzów, krótsze – dotyczące poety ze średniej, debiutującej tuż po 1989 roku, generacji oraz jedno problemowe). Wyraźnie chcę zaznaczyć, iż przy ich wyborze kierowałem się zasadą reprezentatywności i egzemplaryczności, a nie chęcią hierarchizowania osiągnięć przewodnikowych autorów.

Anna Legeżyńska poświęciła obszerne hasło osobie i poezji Ewy Lipskiej. Jest to właściwie hasło-studium, w którym uchwycone zostały dominanty myślowe i preferencje artystyczne uznanej poetki. Autorka hasła pisze o zmaganiach Lipskiej z „paradoksami wolności”, tematyką egzystencjalną. Analizuje pracę poetki nad konsekwentnym konstytuowaniem się podmiotowości w świecie późnej nowoczesności, na różne sposoby zagrażającej niezależności i wrażliwości jednostek (infantylizacja, inwazja kultury popularnej). Omawia mistrzowskie chwyty poetyckie Lipskiej – metaforę, paradoks, ironię i dowcip. Całość puentują intrygujące poszukiwania korzeni postawy autorki „Domu Spokojnej Młodości” w renesansowym humanizmie spod znaku zarówno Jana Kochanowskiego, jak i Michela de Montaigne. W haśle pojawiają się liczne cytaty z kolejnych zbiorów poetyckich Lipskiej – zawsze poddane tyleż zwięzłej, co głębokiej analizie.

Niespełna arkuszowe hasło Anny Kałuży poświęcone twórczości Krzysztofa Siwczyka zaleca się klarownością wywodu i troską o wskazanie i uzasadnienie punktów zwrotnych w dorobku śląskiego poety. Autorka zadbała o wszechstronną prezentację poetyki i tematyki kolejnych faz tej twórczości, w oryginalny sposób posiłkując się krytycznoliterackim wielogłosem, w który obrosły kolejne propozycje książkowe Siwczyka. Ujęcie Kałuży ma najlepsze cechy hasła encyklopedycznego – zwięzłość wywodu, celność i wyrazistość stawianych tez, wsparte solidną bazą ustaleń innych badaczy i krytyków literackich. Ma też pewien naddatek – swoistą narracyjność, dbałość o dramaturgię wywodu, co pozwoliło na ukazanie całego bogactwa artystycznego i kontekstowego (filozofia, religia, nowa humanistyka, kultura popularna) poezji autora „Dokąd bądź” i jego podatność na permanentną metamorfozę poetyk i przesłań. Dobrze to obrazuje ostatnie ogniwo hasła, przynoszące taką prezentację „diagnoz krytycznych” dorobku i pozycji Siwczyka, która wybrzmiewa niczym „trailer” zapowiadający możliwe zwroty akcji w kolejnych sezonach poetyckiego serialu poety z Gliwic.

Kilka słów o „Małych formach”, czyli jednym z haseł problemowych, wchodzących w skład przewodnika. Marta Stusek, autorka hasła, zadbała o szeroką prezentację zjawiska, co jest o tyle istotne, że na gruncie poezji współczesnej obejmuje ono szereg niezwykle różnorodnych realizacji – od form tradycyjnych (np. haiku) do własnych wynalazków poetów różnych pokoleń, piszących po 1989 roku. Za trafną uznać należy decyzję badaczki, aby artykuł otworzyć przywołaniem „czołowych przedstawicieli” form krótkich – Ryszarda Krynickiego, Krystyny Miłobędzkiej i Bohdana Zadury. Dzięki temu czytelnik hasła uprzytamnia sobie doniosłą rolę tego zjawiska genologicznego w ewolucji nestorów polskiej poezji współczesnej. Celnym pomysłem jest także charakterystyka „gatunków własnych”, których odkrywczyniami są Urszula Kozioł i Julia Hartwig. Na tak zarysowanym tle ciekawie wypadają uwagi Stusek o roli minimalistycznych form w poezji twórców średniego i najmłodszego pokolenia – m.in. Julii Szychowiak, Klary Nowakowskiej, Joanny Roszak, Marcina Sendeckiego czy Grzegorza Wróblewskiego. Dodać należy, że hasło obfituje w miniaturowe, ale wymowne analizy i interpretacje cytowanych „małych form” wierszowych.

Tematami pozostałych haseł problemowych są m.in. melancholia, neolingwizm, poezja eksperymentalna. Zawsze są to ujęcia badawczo pogłębione, noszące znamiona twórczej pracy analityczno-interpretacyjnej ich autorów.

ANTOLOGIA KRYTYCZNOLITERACKA, zredagowana przez Dorotę Kozicką, składa się z dwóch części. Pierwsza – złożona z 9 tekstów – rejestruje wypowiedzi krytyków różnych pokoleń i orientacji, które albo wywołały silny rezonans krytyczny, albo były znaczącymi głosami w dyskusjach, poruszających istotne dla poezji najnowszej problemy artystyczne i ideowe. Są tu prawdziwe krytycznoliterackie przeboje – m.in. głos Janusza Sławińskiego w sprawie zaniku centrali, wypowiedź Igora Stokfiszewskiego na temat relacji między poezją a demokracją, Krzysztofa Koehlera pochwała klasycyzująco-konserwatywnego modelu liryki zaproponowanego przez Wojciecha Wencla, echa debaty nad zrozumiałością i niezrozumiałością poezji najnowszej (Jacek Podsiadło w roku 2000, Anna Kałuża i Grzegorz Jankowicz w roku 2015) itd. W drugim tomie krytycznoliterackim czytelnik odnajdzie 10 popisów interpretacyjnych krytyków literackich, piszących o m.in. twórczości (czasem wręcz o jednym wierszu) Marcina Świetlickiego, Marcina Sendeckiego, Adama Wiedemanna, Bohdana Zadury, Andrzeja Sosnowskiego…

Trzeba to z mocą powiedzieć: krytycznoliteracki almanach wydatnie podnosi wartość i oryginalność przewodnika encyklopedycznego. Z zestawienia Kozickiej wynika, że powszechnie postponowana krytyka literacka ostatniego ćwierćwiecza pozostawiła po sobie sporą listę tekstów o bezsprzecznej wartości intelektualnej i dużych walorach estetycznoliterackich.

ANTOLOGIA POETYCKA to prawdziwy rarytas platformy poświęconej polskiej poezji współczesnej. Okazuje się bowiem, że każdy z bohaterów haseł osobowych jest tu reprezentowany kilkoma (5–7 utworów) wierszami, pochodzącymi z różnych faz jego twórczości i niejednokrotnie przez niego samego na użytek niniejszego przewodnika wybranych (kiedy indziej selekcja to efekt rozmów pomiędzy twórcami leksykonu a twórcami, co brzmi jeszcze bardziej intrygująco).

Czytelników czeka tutaj wiele twórczych, inspirujących niespodzianek. Wystarczy otworzyć w antologii folder z wierszami Marcina Świetlickiego, by zobaczyć, jak silny efekt estetyczny i zarazem stymulujący może mieć z pozoru prosta czynność wyboru kilku wierszy spośród kilkunastu tomów poetyckich tego autora. Takich zaskoczeń jest w antologii znacznie więcej. W pełni zrozumiała wydaje się także decyzja redaktorów przewodnika, aby zrezygnować z umieszczania w antologii kilku utworów spośród dorobku najstarszych poetów, tzw. Starych Mistrzów. W tym wypadku selekcja kilku utworów byłaby po prostu trudna do wykonania, a poza tym teksty tych twórców są najlepiej dostępne w obiegu książkowym, podręcznikowym, antologijnym i internetowym.

UWAGI mam trzy, drobne i niedotyczące meritum przewodnika, ale kwestii „użytkowych”. Myślę, że w przyszłości warto zaopatrzyć hasła osobowe oraz problemowe w system wzajemnych odsyłaczy. Podobnie można by postąpić z tekstami zawartymi w almanachu krytycznoliterackim, co pozwoliłoby powiązać te wypowiedzi z hasłami osobowymi i problemowymi oraz na odwrót. Wreszcie uwaga trzecia, która dotyczy antologii poetyckiej. Postulowałbym opatrzenie poszczególnych pakietów wierszy uwagą o autorstwie wyboru, skoro z raportu końcowego wynika, że wielokrotnie selekcją zajmowali się sami autorzy, a kiedy indziej zestaw był efektem negocjacji między redaktorami przewodnikami a twórcami.

EMBARRAS DE RICHESSE. Okazuje się, że pracom nad przewodnikiem encyklopedycznym towarzyszyły robocze seminaria, których plonem był nie tylko postęp prac nad kształtem i zawartością leksykonu, almanachu i antologii, ale także dwie odrębne, zbiorowe książki naukowe – „Jakieś rozwiązania. Szkice o poezji (nie tylko) najnowszej” (2016) oraz „Najnowsza liryka polska. Interpretacje” (w przygotowaniu). Jest to fakt nie do przecenienia! Dowodzi dużych możliwości badawczych i pisarskich twórców kompendium „Polska poezja współczesna”, a zarazem świadczy o olbrzymim potencjale materiałów zgormadzonych w przewodniku.

APETYT ROŚNIE… Choć „Przewodnik encyklopedyczny” jest spójną i ukończoną całością, pełnowartościowym posiłkiem (by pozostać przy kulinarnych skojarzeniach związanych z apetytem), to jego odbiorca ma ochotę na więcej. Chciałby się na dłużej stołować u redaktorów i autorów haseł i antologijnych wyborów. Byłbym ciekaw, jak przyrządzą hasła dotyczące poetów lokalnych oraz tych zupełnie najmłodszych, będących na etapie arkuszów poetyckich czy pierwszych publikacji prasowych lub internetowych. Także lista haseł problemowych mogłaby ulec rozszerzeniu. Zgłaszam zapotrzebowanie, raz jeszcze podkreślając, iż w obecnym kształcie przewodnik jest dziełem kompletnym, sugerując jedynie potrzebę wspierania ciągów dalszych tego przedsięwzięcia.

NA KONIEC, czyniąc za dość obowiązkom recenzenta, chcę podkreślić, iż projekt badawczy „Polska poezja współczesna. Przewodnik encyklopedyczny” (leksykon, antologia wierszy, almanach wypowiedzi krytycznoliterackich) został wykonany z zachowaniem najwyższych wymogów, stawianych tego typu pracom – zarazem encyklopedycznym i analityczno-interpretacyjnym. Redaktorzy i twórcy przewodnika zadbali o najwyższy poziom merytoryczny, lekturową przystępność, cyfrową funkcjonalność leksykonu i towarzyszących mu antologii. Dzieło to zasługuje na bardzo wysoką ocenę i jak najszersze rozpowszechnienie.

dr hab. JERZY BOROWCZYK
Pracownia Dokumentacji Literackiej
Instytut Filologii Polskiej
Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej
Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

Poznań, 2 grudnia 2016 r.

Piotr Sommer – pełna bibliografia

Bibliografia podmiotowa

Poezje

1. „W krześle”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1977;
2. „Pamiątki po nas (1973-1976)”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980;
3. „Przed snem“, Nasza Księgarnia, Warszawa 1981; wyd. drugie, rozszerzone: Biuro Literackie, Wrocław 2008;
4. „Kolejny świat (1976-1979)”, Czytelnik, Warszawa 1983;
5. „Czynnik liryczny” Oficyna Literacka, Kraków 1986;
6. „Czynnik liryczny i inne wiersze”, Aneks, Londyn 1988;
7. „Nowe stosunki wyrazów (wiersze z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych)”, a5, Poznań 1997;
8. „Erraty wybrane (kwiat dzieł użytkowych)”, Pomona, Wrocław 1997;
9. „Piosenka pasterska”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1999;
10. „Rano na ziemi (wiersze z lat 1968–1998)”, WBPiCAK, Poznań 2009;
11. „Dni i noce Biuro Literackie, Wrocław 2009; wyd. drugie, skorygowane: Biuro Literackie, Wrocław 2009; wyd. trzecie, też poprawione: Biuro Literackie, Wrocław 2010;
12. „Wiersze ze słów”, Pomona, Wrocław 2009; wyd. drugie, zmienione: WBPiCAK, Poznań 2012;
13. „Po ciemku też (wiersze z książek)”, WBPiCAK, Poznań 2013;
14. „Notes otwocki”, Austeria, Kraków 2013 [oprac. Halina Janod].

Przekłady na języki obce

1. „Things to Translate & other poems”, Bloodaxe Books, Newcastle upon Tyne 1991 [przeł. Piotr Sommer i in.];
2. „Ein freier Tag im April”, Edition Korrespondenzen, Wien 2002 [przeł. Doreen Daume];
3. „Lirični dejavnik in druge pesmi”, Aleph, Ljubljana 2004 [przeł. Primož Čučnik];
4. „Continued”, Wesleyan University Press, Middletown Connecticut 2005 [przeł. Halina Janod i in.]; Bloodaxe Books, Newcastle upon Tyne 2005 [przeł. Halina Janod i in.];
5. „Lyrický činiteľ a iné básne”, Edícia Artefakty – Ars Poetica, Bratislava 2007 [postdatowane na 2006, przeł. Karol Chmel];
6. „Im Dunkeln auch”, Matthes & Seitz, Berlin 2010 [przeł. Renate Schmidgall]
7. „Overdoing It”, Trias Residency for Writers. Hobart and William Smith Colleges Press, Geneva NY, 2013 [przeł. Halina Janod i in.].

Szkice i rozmowy

1. „Zapisy rozmów. Wywiady z poetami brytyjskimi”, Czytelnik, Warszawa 1985; [wydanie poprawione] Biuro Literackie, Wrocław 2010;
2. „Smak detalu i inne ogólniki”, Stowarzyszenie Literackie „Kresy”, Lublin 1995;
3. „Smak detalu”, WBPiCAK, Poznań 2015 [wydanie wznowione];
4. „Po stykach”, słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2005;
5. „Ucieczka w bok (pytania i odpowiedzi)”, Biuro Literackie, Wrocław 2010;
6. „Krecia robota”, „Literatura na Świecie“ 2014, nr 5-6, s. 348-360;
7. „I co się tak wtrąca? (dopiski do Kawafisa)”, „Literatura na Świecie“ 2015, nr 5-6, s. 315-345.

Antologie

1. „Antologia nowej poezji brytyjskiej”, Czytelnik, Warszawa 1983 [z udziałem Jarosława Andersa i Bohdana Zadury] [22 poetów brytyjskich: Ciaran Carson, Stewart Conn, Seamus Deane, Douglas Dunn, John Fuller, Ian Hamilton, Tony Harrison, David Harsent, Seamus Heaney, Glyn Hughes, Brian Jones, Michael Longley, Derek Mahon, Andrew Motion, Paul Muldoon, Frank Ormsby, Brian Patten, Tom Paulin, William Peskett, Craig Raine, Jeffrey Wainwright, Hugo Williams];
2. „Sześciu poetów północnoirlandzkich”, Świat Literacki, Warszawa 1993 [tu: Ciaran Carson,
3. Seamus Heaney, Michael Longley, Derek Mahon, Paul Muldoon, Tom Paulin];
4. „Artykuły pochodzenia zagranicznego”, Marabut, Gdańsk 1996 [tu: E. E. Cummings, John
5. Berryman, Robert Lowell, Frank O`Hara, John Ashbery, Allen Ginsberg, Charles Reznikoff];
6. „O krok od nich. Przekłady z poetów amerykańskich”, Biuro Literackie, Wrocław 2006 [tu:
7. Charles Reznikoff, E.E. Cummings, John Berryman, Robert Lowell, Allen Ginsberg, John Cage, Frank O`Hara, John Ashbery, Kenneth Koch, August Kleinzahler];
8. „O nich tutaj (książka o języku i przekładzie)”, Instytut Książki – Literatura na Świecie, Kraków – Warszawa 2016.

Przekłady

1. [Bertolt Brecht:] „Ten cały Brecht: Przekłady i szkice”, Biuro Literackie, Wrocław 2012 [obok Jacka Stanisława Burasa, Jakuba Ekiera i Andrzeja Kopackiego];
2. Brian Patten, „Słoń i Kwiat. Prawie-bajki”, KAW, Warszawa 1982; [wydanie drugie,
3. poprawione]. Biuro Literackie, Wrocław 2009;
4. Brian Patten, „Skaczący Myszka”, Biuro Literackie, Wrocław 2011;
5. Brian Patten, „Teraz będziemy spać, leżeć bez ruchu lub ubierzemy się na powrót”, Biuro
6. Literackie, Wrocław 2011 [obok Jerzego Jarniewicza, Tadeusza Sławka i Andrzeja Szuby];
7. Robert Lowell, „Poezje”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1986 [obok Stanisława
8. Barańczaka, Michała Sprusińskiego i Bolesława Taborskiego];
9. Frank O’Hara, „Twoja pojedynczość”, PIW, Warszawa 1987;
10. Charles Reznikoff, „Graffiti. 67 wierszy z lat 1920–1975”, Sanocki Dom Kultury, Sanok 1991;
11. John Ashbery, „No i wiesz”, Fundacja Literatura Światowa – Muzeum Papiernictwa w
12. Dusznikach, Warszawa – Duszniki Zdrój 1993 [obok Andrzeja Sosnowskiego i Bohdana Zadury];
13. Allen Ginsberg, „Znajomi z tego świata (wiersze z lat 1947–1985)”, Biblioteka „NaGłosu”,
14. Kraków 1993 [z udziałem Julii Hartwig, Artura Międzyrzeckiego i Andrzeja Szuby];
15. Ciarán Carson, „Tak, tak”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1998;
16. Seamus Heaney, „Kolejowe dzieci. Wiersze i prozy”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1998; [wydanie drugie, przejrzane i uzupełnione] Biuro Literackie, Wrocław 2010;
17. Michael Longley, „Lodziarz z Lisburn Road”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica
18. 1998 [z udziałem Bohdana Zadury];
19. Michael Longley, „Od kwietnia do kwietnia”, Biuro Literackie, Wrocław 2011 [z udziałem
20. Bohdana Zadury];
21. Derek Mahon, „Wszystko będzie dobrze”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1998;
22. Douglas Dunn, Wyprowadzka z Terry Street i inne wiersze”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1999;
23. D.J. Enright, „Raj w obrazkach”, Biuro Literackie, Legnica 2003; [wydanie drugie, poprawione], Biuro Literackie, Wrocław 2008.    

Prace edytorskie

1. „Literatura na Świecie” 1979, nr 12 [numer tematyczny: John Berryman / Robert Lowell];
2. „Literatura na Świecie” 1986, nr 7 [numer tematyczny poświęcony szkole nowojorskiej w poezji];
3. „Leksykon pisarzy świata XX wieku”, Fundacja Literatura Światowa, Warszawa 1997, wyd. II, poszerzone [tu hasła osobowe: Fleur Adock; Alfred Alvarez; Imamu Amiri Baraka, John Berryman; Robert Bly, Basil Bunting; Douglas Dunn; Denis Joseph Enright; Tony Harrisom; Seamus Heaney; Kenneth Koch; Michael Longley; Derek Mahon; Paul Muldoon; Frank O’Hara; Brian Patten; Kenneth Rexroth; Charles Reznikoff; Charles Simic; Derek Walcott];
4. Jerzy Ficowski, „Wszystko to czego nie wiem”, Fundacja Pogranicze, Sejny 1999 [wybór i posłowie];
5. Jerzy Ficowski, „Mistrz Manole i inne przekłady”, Fundacja Pogranicze, Sejny 2004 [wybór i opracowanie, wraz z Jakubem Ekierem];
6. „Wcielenia Jerzego Ficowskiego według recenzji, szkiców i rozmów z lat 1956–2007”, Fundacja Pogranicze, Sejny 2010 [wybór i opracowanie];
7. Jerzy Ficowski, „Lewe strony widoków”, WBPiCAK, Poznań 2014 [wybór, opracowanie, posłowie].

Wybrana bibliografia przedmiotowa

Opracowania ogólne

1. Stanisław Barańczak, „Nowa dykcja” [w:] „Przed i po. Szkice o poezji krajowej przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych”, Londyn 1988;
2. „Bez cenzury. 1976-1989. Literatura. Ruch wydawniczy. Teatr”, pod red. Jerzego Kandziory.
3. Wyd. IBL PAN, Warszawa 1999, s.v. „Piotr Sommer”, „P.Z.”, „P. S.”, „Skałka Lato”;
4. Ewa Goczał, „Jak tłumaczyć poezję (na przykładzie wierszy dziecinnych Piotra Sommera)”, „Kwartalnik Edukacyjny” 2016, nr 2, s. 9-20;
5. Jacek Gutorow, „Maski Sommera” [w:] „Niepodległość głosu. Szkice o poezji polskiej po 1968 roku”, Kraków 2003, s. 159-171;
6. Grzegorz Jankowicz, „Czas Sommera”, „Tygodnik Powszechny” 2009, nr 17;
7. Jerzy Jarniewicz, „Co Anglicy lubią najbardziej?, czyli poezja polska w Wielkiej Brytanii”, „NaGłos” 1993, nr 12;
8. Jerzy Jarniewicz, „Gościnność słowa. Szkice o przekładzie literackim”, Wyd. Znak, Kraków
9. 2012 [tu zwłaszcza szkice: „Niech nas zobaczą, czyli translatorski coming out”, s. 7-22; „Kto tak pięknie gra?... Stereotyp poetyckości w polskich przekładach poezji współczesnej”, s. 34-51];
10. Jerzy Jarniewicz, „Od pieśni do skowytu. Szkice o poetach amerykańskich”, Biuro Literackie, Wrocław 2008;
11. Jerzy Jarniewicz, „Transatlantyckie wypady”, „Tygodnik Powszechny” 1996, nr 31, s. 12;
12. Marcin Jaworski, „Zamiast Nowej Prywatności – prywatność” [w:] „Rewersy nowoczesności”, Poznań 2009, s. 117-120;
13. Piotr Kępiński, „Charles Reznikoff i Piotr Sommer w jednym” [w:] „Bez stempla. Opowieści o wierszach”, Biuro Literackie, Wrocław 2007, s. 111-114;
14. Aldona Kopkiewicz, „Słowa z kresek: pobudki wiersza w poezji Piotra Sommera”, „Teksty Drugie” 2014, nr 5, s. 230-250;
15. Katarzyna Kuczyńska-Koschany, „Sommer, chłopak” [w:] „Interlinie w ciemności. Jednak interpretacja”, Pasaże, Kraków 2012, s. 64-81;
16. Anna Legeżyńska, Piotr Śliwiński, „Mówić po ludzku. O poezji Piotra Sommera” [w:] „Poezja polska po roku 1968”, Warszawa 2000, s. 100-104;
17. Piotr Matywiecki, „Człowiek, my, nasza prawda” [2009] [w:] „Myśli do słów. Szkice o poezji”, Biuro Literackie, Wrocław 2013, s. 324-333;
18. „Nowi poeci ojczyzny. Rozmowa redakcyjna [z udziałem Zbigniewa Bieńkowskiego, Grażyny Borkowskiej, Piotra Gruszczyńskiego, Piotra Sommera, Marka Zaleskiego], „Res Publica Nowa” 1993, nr 6, s. 12-17;
19. Inez Okulska, „O «zomerze» na marginesie (i w cieniu) Pattena”, „Twórczość” 2011, nr 10, s. 129-132;
20. Joanna Orska, „Liryczne narracje. Nowe tendencje w poezji polskiej 1989-2006”, Kraków 2006;
21. Joanna Orska, „Tejrezjasz i personaliści. O nieprzystawalności perspektyw personalistycznej krytyki i awangardowej poezji początku lat dziewięćdziesiątych”, [w:] „Dwadzieścia lat literatury polskiej 1989-2009. Idee, ideologie, metodologie”, pod red. Arlety Galant i Ingi Iwasiów. WN Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2010, s. 329-330;
22. Joanna Orska, „Wspólnota niebywała” [w:] „Nowe dwudziestolecie. Szkice o wartościach i poetykach prozy i poezji lat 1989-2009”, pod red. Piotra Śliwińskiego,. WBPiCAK, Poznań 2011, s. 245-257;
23. [Hasło] „Piotr Sommer” [w:] „Wielka encyklopedia PWN” T. 25: Sg – Starmach. WN PWN, Warszawa 2004, s. 367, s. v;
24. [Hasło] „Piotr Sommer” [w:] „Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny”, oprac. zespół pod red. Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan. T. 7: R-Sta. WSiP, Warszawa 2001, s. 391-393, s. v;
25. Andrzej Sosnowski, „«Najmniejsza utrata uwagi to śmierć». Personalizm i abstrakcja Franka O’Hary”, „Akcent” 1988, nr 3;
26. Andrzej Sosnowski, „Najryzykowniej”, Biuro Literackie, Wrocław 2007, s. 237;
27. Piotr Śliwiński, „Głos nieoczywistości, echo rozpaczy” [w:] „Horror poeticus. Szkice, notatki”, Biuro Literackie, Wrocław 2012, s. 133-139;
28. Piotr Śliwiński, „Namiętny i uświadomiony”, „Nowe Książki” 1996, nr 5, s. 19;
29. Piotr Śliwiński, „Przygody z wolnością. Uwagi o poezji współczesnej”, Znak, Kraków 2002;
30. Piotr Śliwiński, „Sacrum – cała domyślność” [w:] „Świat na brudno. Szkice o poezji i krytyce”, Warszawa 2007;
31. Piotr Śliwiński, „Sommerland” [w:] Przemysław Czapliński, Piotr Śliwiński „Literatura polska 1976-1998. Przewodnik po prozie i poezji”, Kraków 1999, s. 180-187;
32. Bogusław Wróblewski, „Szeptem jak człowiek” [w:] „Wydziedziczenie i kompleksy. O młodej literaturze polskiej 1975-1980”, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1985, s. 88-92;
33. Marek Zaleski, „Śpiewając w twoim języku moją melodię” [w:] „Echa idylli w literaturze polskiej doby nowoczesności i późnej nowoczesności”, Universitas, Kraków 2008, s. 115-122;
34. „Wyrazy życia. Szkice o poezji Piotra Sommera”, pod red. Piotra Śliwińskiego, WBPiCAK, Poznań 2010 [tu szkice: Piotra Śliwińskiego, Tomasza Cieślaka-Sokołowskiego, Tomasza Cieślaka, Adama Lipszyca, Jerzego Jarniewicza, Elżbiety Winieckiej, Karoliny Felberg, Dariusza Pawelca, Michała Larka, Krzysztofa Hoffmana, Joanny Roszak, Marcina Jaworskiego, Katarzyny Kuczyńskiej-Koschany, Anny Pytlewskiej, Agnieszki Czyżak, Krystyny Dietrych, Piotra Kępińskiego, Pauliny Czwordon, Grzegorza Jankowicza].

Omówienia poszczególnych tomów – wybór

W krześle (1977)

1. Jan Biela, „Odczytać debiut”, „Nowe Książki” 1978, nr 6, s. 43-44;
2. Andrzej Kwiatkowski, „Nieskończony proces istnienia”, „Nowy Wyraz” 1978, nr 7, s. 94-95;
3. Piotr T. Rakowski, „W krześle ciała i wyobraźni”, „Nowy Wyraz” 1979, nr 3, s. 127-129;
4. Iwona Smolka, „Potwierdzając gotowość rozmowy”, „Twórczość” 1978, nr 5, s. 136-138;
5. Tadeusz Złotorzycki, „Człowiek, świat, wiersz”, „Odra” 1978, nr 10, s. 98.

Pamiątki po nas (1980)

1. Tadeusz Komendant, „Jak podanie ręki”, „Twórczość” 1981, nr 11, s. 123-125;
2. Ryszard Molzer [właśc. Holzer], „Własnymi słowami”, „Literatura” 1981, nr 22 (484), s. 12;
3. Adriana Szymańska, „W skali ludzkiej”, „Nowe Książki” 1981, nr 21, s. 41-42;
4. Władysław Zawistowski, „Nie jest notatnikiem”, „Fakty” 1981, nr 44, s. 10;
5. Tadeusz Złotorzycki, „Między snem a nierzeczywistością”, „Nowe Książki” 1981, nr 17, s. 38-39.

Przed snem (1981; wyd. II, 2008)

1. Małgorzata Sokołowska, „Parę przęseł mostu”, „Nowe Książki” 1983, nr 1, s. 101-103;
2. Joanna Orska, „Wiersze niewychowawcze”, „Twórczość” 2009, nr 3, s. 106-110;
3. Katarzyna Kuczyńska-Koschany, „Piotr Sommer: przenosiciel malin?”, „Polonistyka” 2014, nr 6, s. 34-36.

Kolejny świat (1983)

1. Paweł Dybel, „Bez wielkich słów”, „Nowe Książki” 1983, nr 10. s. 53-54;
2. Stefan Jurkowski, „Temat nie jest istotny”, „Tygodnik Kulturalny” 1983, nr 40, s. 12;
3. Konstanty Pieńkosz, „Na przykład jak żyć…”, „Literatura” 1983, nr 12, s. 58-59;
4. Iwona Smolka, „Zaświadczyć sobą”, „Powściągliwość i Praca” 1983, nr 3;
5. Marek Zaleski, „Kolejny świat”, „Twórczość” 1983, nr 6, s. 113-115.

Antologia poezji brytyjskiej (1983)

1. Zbigniew Bieńkowski, „Antologia Sommera”, „Literatura na Świecie” 1985, nr 1, s. 334-341; [dwugłos z Andrzejem Szubą];
2. Jan Adam Borzęcki, „Nowa poezja starego Albionu”, [rubryka: Przekłady spod lady] „Tygodnik Kulturalny” 1984, nr 24, s. 12;
3. Tadeusz Komendant, „Przesłanie”, „Twórczość” 1984, nr 9, s. 135-137;
4. Janusz Ryszkowski, „Nowa poezja brytyjska”, „Życie Literackie” 1984, nr 19, s. 10;
5. Andrzej Szuba, „Irlandczycy, Marsjanie i inni”, „Literatura na Świecie” 1985, nr 1, s. 342-350 [dwugłos ze Zbigniewem Bieńkowskim];
6. Adriana Szymańska, „Koncert na 22 głosy”, „Akcent” 1985, nr 1.

Zapisy rozmów. Wywiady z poetami brytyjskimi (1985) [wyd. II, 2010]

1. Jerzy Jarniewicz, „Najnowsza poezja brytyjska w pytaniach i odpowiedziach”, „Literatura na Świecie” 1987, nr 5/6, s. 573-581;
2. M. Jodłowski, „Poezja brytyjska”, „Opole” 1986, nr 3;
3. Adam Komorowski, „Nieznośna lekkość osądu”, „Życie Literackie” 1986, nr 20, s. 10;
4. [Krzysztof Mętrak] (km), „Spotkania z Brytyjczykami”, „Literatura” 1986, nr 42, s. 58;
5. Anna Nasiłowska, „Układni, ale niezadowoleni”, „Twórczość” 1986, nr 7, s. 110-112;
6. Robert Piaseczny, „Wśród poetów z Wysp”, „Kultura” (W-wa) 1986, nr 20, s. 6;
7. Wacław Sadkowski, „Piotra Sommera rozmowy z poetami brytyjskimi”, „Literatura na Świecie” 1986, nr 4, s. 319-322;
8. Beata Sowińska, „W stronę poezji”, „Życie Warszawy” 1985, nr 288, s. 7.

Czynnik liryczny (1986)

1. [Jan Gondowicz] Broeder, „Zwyczajność zagrożona”, „Wybór” 1988, nr 18;
2. Marek Gumkowski, „Czynnik liryczny”, „Res Publica” 1987, nr 4, s. 114-116;
3. Tadeusz Komendant, „Mimośród”, „Obecność” 1987, nr 17;
4. [Marian Stala] J. Krzos, „Gdzie jesteśmy”, „brulion” 1987, nr 2/3;
5. Leszek Szaruga, „Kulturalny barbarzyńca”, „Obecność” 1987, nr 17.

Czynnik liryczny i inne wiersze (1988)

Adriana Szymańska, „Heroizm prywatności”, „Przegląd Powszechny” 1990, nr 2, s. 308-310.

Smak detalu i inne ogólniki (1995)

1. Marcin Baran, „Smak uczciwości”, „Życie Warszawy” dod. „Ex Libris” 1996, nr 98;
2. Lidia Burska, „Smak detalu”, „Res Publica Nowa” 1996, nr 5, s. 58-59;
3. Marcin Hamkało, „Zoil Sommer”, „Odra” 1996, nr 9, s. 123-124;
4. Tomasz Majeran, „Zapach hurtu i inne okólniki”, „Nowy Nurt” 1996, nr 6, s. 11;
5. P. Przywara, „Walka z czasem”, „Akcent” 1996, nr 3;
6. Andrzej Skrendo, „Detale, ogólniki i takt”, „Pogranicza” 1996, nr 3, s. 116-119;
7. Bożena Umińska, „Chce, śmie, może”, „Życie Warszawy” dod. „Ex Libris” 1996, nr 95.

Artykuły pochodzenia zagranicznego (1996)

1. Marcin Baran, „Smak uczciwości”, „Życie Warszawy” dod. „Ex Libris” 1996, nr 98;
2. Tadeusz Pióro, „Artykuły pochodzenia zagranicznego”, „Res Publica Nowa” 1996, nr 11, s. 62-63;
3. Andrzej Sosnowski, „Detal w labiryntach”, „Odra” 1997, nr 5, s. 98-100.

Nowe stosunki wyrazów (1997)

1. Marcin Hamkało, „Konfetti”, „Odra” 1998, nr 5, s. 132-133;
2. Adam Poprawa, „Muzyka mowy, zgiełk rzeczy”, „Nowe Książki” 1997, nr 7, s. 50;
3. D. Różycka, „Piotra Sommera pytania do świata”, „Strony” 1998, nr 3/4;
4. Leszek Szaruga, „Co się żyje? ” „Opcje” 1997, nr 3, s. 114-115;
5. Bożena Umińska, „Te składnie”, „Res Publica Nowa” 1997, nr 9, s. 68-70;
6. Marek Zaleski, „W komitywie”, „Tygodnik Powszechny” 1997, nr 24.

Piosenka pasterska (1999)

1. Marcin Hamkało, „A teraz już tak”, „Odra” 2000, nr 7/8, s. 122-123;
2. Julian Kornhauser, „Poezja i codzienność”, WL, Kraków 2003, s. 167-171;
3. Paweł Majerski, „Stan gotowości”, „Kwartalnik Artystyczny” 2000, nr 1;
4. Joanna Orska, „Wydarzenie medialne”, „Kresy” 2000, nr 42/43;
5. Adam Poprawa, „Liczenie owiec”, „Nowe Książki” 1999, nr 11, s. 45;
6. Leszek Szaruga, „Wodna pieczęć (5”), „Kwartalnik Artystyczny” 2000, nr 2;
7. Piotr Śliwiński, „Mówić po ludzku”, „Kurier Czytelniczy Megaron” 1999, nr 54, s. 27;
8. Adam Wiedemann, „Now(a) książka Piotra Sommera”, „Gazeta Wyborcza” 1999, nr 257.

Po stykach (2005)

Rafał Moczkodan, „Mistrz w czapce czeladnika”, „Kwartalnik Artystyczny” 2005, nr 3 (47), s. 176-179.

Wiersze ze słów (2009) [wyd. II, 2012]

Piotr Sobolczyk, „Białoszewski, Miłobędzka, Krynicki, (Lec?)… Sommer”, „Dekada Literacka” 2010, nr 4/5, s. 190-193.

Dni i noce (2009)

1. Anna Kałuża, „Nacięcie wiersza”, „Nowe Książki” 2009, nr 6, s. 71;
2. Paweł Mackiewicz, „Świat bez szczelin”, „Odra” 2009, nr 10, s. 127-128;
3. Karol Maliszewski, „Robienie poezji z niczego”, „Akcent” 2009, nr 4, s. 140-142.

Rano na ziemi (2009)

Tomasz Mizerkiewicz, „Zagraj to jeszcze raz, Som”, „Nowe Książki” 2009, nr 5, s. 44.

Po ciemku też (2013)

1. Jerzy Borowczyk, „«W jaki sposób ułożył pan swoje książki?»: o wierszach z książek Piotra Sommera”, „Czas Kultury” 2013, nr 4, s. 112-119;
2. Jacek Łukasiewicz, „Sommer raz jeszcze”, „Kwartalnik Artystyczny” 2013, nr 4, s. 205-208.

O nich tutaj (2016)

Leszek Szaruga, „Literatura na świecie”, „Kwartalnik Artystyczny” 2016, nr 2, s. 191-193.

Recenzja dr. hab. Jerzego Borowczyka

Recenzja kompendium elektronicznego (internetowego) „Polska poezja współczesna. Przewodnik encyklopedyczny” (leksykon, antologia wierszy, almanach wypowiedzi krytycznoliterackich), powstałego w ramach projektu badawczego NPRH (nr 11 H 12 0245 81) pod kierunkiem prof. dr. hab. Piotra Śliwińskiego

POLSKA POEZJA PO 1989 ROKU, przedmiot projektu badawczego (finansowanego przez Narodowy Program Rozwoju Humanistyki) pod kierunkiem prof. dr. hab. Piotra Śliwińskiego, przy wykonawczym wsparciu przede wszystkim dr. Marcina Jaworskiego i prof. dr. hab. Doroty Kozickiej oraz kilkunastu autorów haseł, doczekała się swojego – nie waham się użyć tego słowa – ujęcia monograficznego w postaci przewodnika encyklopedycznego, dostępnego online w formie internetowej platformy.

Jest to nowoczesne, w sposób przemyślany zaprojektowane i bardzo dobrze wykonane kompendium, na które składa się kilkadziesiąt haseł poświęconych twórczości poetów różnych pokoleń, aktywnych pisarsko w ostatnim przeszło ćwierćwieczu, a także artykuły dotyczące istotnych zjawisk estetycznych, ideowych oraz kulturalno-społecznych, będących kluczem do odczytania i interpretacji twórczości poetyckiej głównych bohaterów przewodnika.

Przewodnik wzbogacono o pomysłowo skonceptualizowaną antologię wypowiedzi krytycznoliterackich, a także reprezentatywne wybory wierszy poetów, którym poświęcono hasła osobowe (antologia poetycka). Wyliczam od razu podstawowe składniki przedsięwzięcia „Polska poezja współczesna” (by później poddać je analizie), aby już teraz podkreślić nowatorski, merytorycznie spełniony, wizualnie atrakcyjny, a przede wszystkim zaadresowany do szerokiego grona odbiorców charakter tego projektu. Jestem bowiem przekonany, że w przewodniku encyklopedycznym po poezji najnowszej znajdą coś dla siebie zarówno codzienni i odświętni amatorzy mowy wiązanej, uczniowie, studenci, jak i zawodowi literaturoznawcy, a także fachowcy z innych dyscyplin humanistyki i nauk społecznych.

PUNKT WYJŚCIA pomysłodawców, autorów i redaktorów przewodnika nastręczał z pewnością wielu problemów, które – jak się teraz okazuje – stały się impulsem do wypracowania przejrzystej, poznawczo cennej, metodologicznie solidnej i różnorodnej propozycji naukowo-literacko-popularyzatorskiej.

Twórcy kompendium musieli przede wszystkim zmierzyć się z ogromem materiału – biografiami i twórczością poetów rozmaitych pokoleń, którzy publikowali i publikują swoje utwory od roku 1989 aż po chwilę obecną. Z pewnością szukali pomocy i inspiracji w publikacjach – papierowych i cyfrowych – o podobnym charakterze i dotyczących zbliżonej bazy źródłowej. Punktów oparcia nie mieli jednak wielu. Wynika to przede wszystkim z natury ich przedmiotu zainteresowania – ciągłej aktywności twórczej większości bohaterów przewodnika; nieustannego ruchu koncepcji estetycznych i stanowisk ideowych; ewolucji zjawisk społecznych, politycznych i kulturalnych; różnorodności metodologii i badawczych zwrotów w sferze humanistyki i nauk społecznych; specyfiki medium, które wybrali do upowszechnienia wyników swoich badań – stale rozwijającego się internetu, co spowodowało przecież wyodrębnienie się nowego zjawiska w nauce i kulturze – humanistyki cyfrowej.

Fundamentem projektu stał się leksykon złożony z haseł osobowych oraz problemowych, których napisanie powierzono kilkunastu badaczom literatury najnowszej, reprezentującym różne polskie, wiodące ośrodki polonistyki akademickiej oraz wywodzącym się – podobnie jak bohaterowie ich artykułów – z różnych pokoleń.

Generacyjna proweniencja poetów i badaczy da się, z grubsza rzecz biorąc, ująć w trzech ramach – pokolenia najstarszego (np. Czesław Miłosz, o którym w przewodniku pisze doświadczona literaturoznawczyni – Anna Nasiłowska), średniego (np. Marcin Świetlicki, którego sylwetkę sporządziła badaczka z grona najmłodszych autorów – Wiktoria Klera) i najmłodszego (np. Małgorzata Lebda przedstawiona przez Darię Lekowską, reprezentującą również grono młodych adeptów). Z kolei wspomniane już hasła problemowe okazały się bardzo cennym składnikiem kompendium, gdyż dopuściły do głosu ujęcia przekrojowe i niejednokrotnie stały się okazją do porównawczych odczytań poetów z różnych pokoleń i orientacji estetycznych. Tak zaprojektowany leksykon osobowo-problemowy umożliwił autorom i wykonawcom koncepcji zapanowanie nad rozległym i bardzo urozmaiconym terytorium polskiej poezji współczesnej.

Podobne role odegrały dwa inne założenia projektu – dwa koncepty wzbogacające ściśle encyklopedyczny wymiar leksykonu. Chodzi o antologie – poetycką i krytycznoliteracką. Ich obecność miała z pewnością dobry wpływ na pracę badaczy nad poszczególnymi hasłami osobowymi i problemowymi, mieli bowiem poczucie, że ich wywód uzyskuje w obrębie przewodnika istotne konteksty.

PLATFORMA INTERNETOWA. Recenzowany przewodnik został pomyślany i wykonany z myślą o funkcjonowaniu w środowisku cyfrowym. Dlatego warto przyjrzeć się internetowej platformie, która ma za zadanie udostępniać efekty pracy wielu autorów oraz redaktorów kompendium. Dużą zaletą witryny „Polska poezja współczesna. Przewodnik encyklopedyczny” jest jej przejrzystość i funkcjonalność. Po otwarciu strony odbiorca ma od razu dostęp do sylwetek poetów, których portrety umieszczono w kolejności alfabetycznej. Z pozoru rzecz to oczywista, ale chcę docenić możliwość natychmiastowego otwarcia hasła poświęconego danemu twórcy.

Korzystanie z platformy ułatwia wyeksponowana graficznie i użyteczna wyszukiwarka osób i fraz. Dzięki „menu” użytkownik może łatwo zapoznać się z przyjazną, nieskomplikowaną, a merytorycznie zasadną i treściwą strukturą przewodnika, na którą składają się wspomniane już antologie – poetycka i krytycznoliteracka. Struktura tych działów także zaleca się jasnością i łatwym dostępem.

Na osobną uwagę zasługuje internetowy kształt haseł osobowych. Twórcy przewodnika zadbali o to, aby na pierwszym planie znalazła się warstwa tekstowa, a nie efekt graficzny. Jestem oczywiście świadom, że publikacje cyfrowe rządzą się swoimi regułami i jedną z naczelnych zasad jest tutaj audiowizualna atrakcyjność i – co za tym idzie – ikonograficzna i – jeśli można tak to ująć – odsyłaczowa („olinkowywanie”) ofensywa.

W „Przewodniku encyklopedycznym” zadbano o przyjazną dla czytelnika szatę graficzną hasła poświęconego twórczości i kolejom życia poszczególnych poetów. To ono odgrywa pierwszoplanową rolę, a dzięki prostym i efektywnym rozwiązaniom typograficznym (szczególnie warto podkreślić kształt i rolę zgrabnych i typograficznie eleganckich lidów oraz cytatów poetyckich) przykuwa uwagę czytelnika i jest przychylne dla oka. Nie zapomniano przecież o możliwościach oferowanych przez cyfrowe narzędzie. Niemal każde z haseł wyposażone zostało w multimedia, na które składają się zazwyczaj materiały audiowizualne, rejestracje wypowiedzi (poetyckich i kulturalnych) poszczególnych poetów z wieczorów autorskich, występy w mediach elektronicznych itp.

HASŁA – OSOBY I PROBLEMY. Solą „Przewodnika encyklopedycznego” jest oczywiście kilkadziesiąt haseł osobowych oraz kilkanaście artykułów problemowych (na temat ważkich zjawisk artystycznych w poezji współczesnej oraz wydarzeń z życia literackiego).

W przypadku haseł osobowych mamy do czynienia z tekstami o różnej objętości (od 0,25 arkusza do 1,50 arkusza), ale o stabilnej strukturze, na którą składają się informacje biobibliograficzne (należy docenić rozległość wykazów literatury przedmiotu w sporej części haseł osobowych i problemowych, co znacznie podnosi wartość dokumentalistyczną leksykonu); zasadnicza treść hasła przynosząca syntetyczno-analityczne obserwacje twórczości poszczególnych poetów; multimedia (materiały audiowizualne).

Hasła powstawały pod sztandarami rozmaitych metodologii literackich, co należy uznać za duży walor całego przewodnika. Dzięki temu możliwa stała się jak najpełniejsza prezentacja złożoności zjawisk składających się na polską poezję najnowszą, a poza tym mogły dojść do głosu rozmaite warsztaty analityczno-interpretacyjne. Zawsze widać przecież troskę autorów i redaktorów przewodnikowych haseł o precyzję i jasność wywodu, a także o przewagę wymiaru poznawczego nad indywidualnymi preferencjami estetycznymi badaczy. Dzięki temu odbiorca portretów poetów aktywnych w ostatnich przeszło 25 latach ma możliwość zapoznania się z wielością poetyk, światów wartości, ludzkich postaw oraz może czuć się zaproszony (i przygotowany) do konstruowania własnych konstelacji poetów, tomików poetyckich, poszczególnych wierszy. Wydatnie mu w tym pomogą materiały zdeponowane we wspomnianych już antologiach.

Lektura haseł osobowych i przedmiotowych (problemowych) jest doprawdy dużą przygodą estetyczną i intelektualnym wyzwaniem. Trzy przykłady na potwierdzenie tego sądu – dwa hasła osobowe (dłuższe poświęcone poetce z pokolenia starszych mistrzów, krótsze – dotyczące poety ze średniej, debiutującej tuż po 1989 roku, generacji oraz jedno problemowe). Wyraźnie chcę zaznaczyć, iż przy ich wyborze kierowałem się zasadą reprezentatywności i egzemplaryczności, a nie chęcią hierarchizowania osiągnięć przewodnikowych autorów.

Anna Legeżyńska poświęciła obszerne hasło osobie i poezji Ewy Lipskiej. Jest to właściwie hasło-studium, w którym uchwycone zostały dominanty myślowe i preferencje artystyczne uznanej poetki. Autorka hasła pisze o zmaganiach Lipskiej z „paradoksami wolności”, tematyką egzystencjalną. Analizuje pracę poetki nad konsekwentnym konstytuowaniem się podmiotowości w świecie późnej nowoczesności, na różne sposoby zagrażającej niezależności i wrażliwości jednostek (infantylizacja, inwazja kultury popularnej). Omawia mistrzowskie chwyty poetyckie Lipskiej – metaforę, paradoks, ironię i dowcip. Całość puentują intrygujące poszukiwania korzeni postawy autorki „Domu Spokojnej Młodości” w renesansowym humanizmie spod znaku zarówno Jana Kochanowskiego, jak i Michela de Montaigne. W haśle pojawiają się liczne cytaty z kolejnych zbiorów poetyckich Lipskiej – zawsze poddane tyleż zwięzłej, co głębokiej analizie.

Niespełna arkuszowe hasło Anny Kałuży poświęcone twórczości Krzysztofa Siwczyka zaleca się klarownością wywodu i troską o wskazanie i uzasadnienie punktów zwrotnych w dorobku śląskiego poety. Autorka zadbała o wszechstronną prezentację poetyki i tematyki kolejnych faz tej twórczości, w oryginalny sposób posiłkując się krytycznoliterackim wielogłosem, w który obrosły kolejne propozycje książkowe Siwczyka. Ujęcie Kałuży ma najlepsze cechy hasła encyklopedycznego – zwięzłość wywodu, celność i wyrazistość stawianych tez, wsparte solidną bazą ustaleń innych badaczy i krytyków literackich. Ma też pewien naddatek – swoistą narracyjność, dbałość o dramaturgię wywodu, co pozwoliło na ukazanie całego bogactwa artystycznego i kontekstowego (filozofia, religia, nowa humanistyka, kultura popularna) poezji autora „Dokąd bądź” i jego podatność na permanentną metamorfozę poetyk i przesłań. Dobrze to obrazuje ostatnie ogniwo hasła, przynoszące taką prezentację „diagnoz krytycznych” dorobku i pozycji Siwczyka, która wybrzmiewa niczym „trailer” zapowiadający możliwe zwroty akcji w kolejnych sezonach poetyckiego serialu poety z Gliwic.

Kilka słów o „Małych formach”, czyli jednym z haseł problemowych, wchodzących w skład przewodnika. Marta Stusek, autorka hasła, zadbała o szeroką prezentację zjawiska, co jest o tyle istotne, że na gruncie poezji współczesnej obejmuje ono szereg niezwykle różnorodnych realizacji – od form tradycyjnych (np. haiku) do własnych wynalazków poetów różnych pokoleń, piszących po 1989 roku. Za trafną uznać należy decyzję badaczki, aby artykuł otworzyć przywołaniem „czołowych przedstawicieli” form krótkich – Ryszarda Krynickiego, Krystyny Miłobędzkiej i Bohdana Zadury. Dzięki temu czytelnik hasła uprzytamnia sobie doniosłą rolę tego zjawiska genologicznego w ewolucji nestorów polskiej poezji współczesnej. Celnym pomysłem jest także charakterystyka „gatunków własnych”, których odkrywczyniami są Urszula Kozioł i Julia Hartwig. Na tak zarysowanym tle ciekawie wypadają uwagi Stusek o roli minimalistycznych form w poezji twórców średniego i najmłodszego pokolenia – m.in. Julii Szychowiak, Klary Nowakowskiej, Joanny Roszak, Marcina Sendeckiego czy Grzegorza Wróblewskiego. Dodać należy, że hasło obfituje w miniaturowe, ale wymowne analizy i interpretacje cytowanych „małych form” wierszowych.

Tematami pozostałych haseł problemowych są m.in. melancholia, neolingwizm, poezja eksperymentalna. Zawsze są to ujęcia badawczo pogłębione, noszące znamiona twórczej pracy analityczno-interpretacyjnej ich autorów.

ANTOLOGIA KRYTYCZNOLITERACKA, zredagowana przez Dorotę Kozicką, składa się z dwóch części. Pierwsza – złożona z 9 tekstów – rejestruje wypowiedzi krytyków różnych pokoleń i orientacji, które albo wywołały silny rezonans krytyczny, albo były znaczącymi głosami w dyskusjach, poruszających istotne dla poezji najnowszej problemy artystyczne i ideowe. Są tu prawdziwe krytycznoliterackie przeboje – m.in. głos Janusza Sławińskiego w sprawie zaniku centrali, wypowiedź Igora Stokfiszewskiego na temat relacji między poezją a demokracją, Krzysztofa Koehlera pochwała klasycyzująco-konserwatywnego modelu liryki zaproponowanego przez Wojciecha Wencla, echa debaty nad zrozumiałością i niezrozumiałością poezji najnowszej (Jacek Podsiadło w roku 2000, Anna Kałuża i Grzegorz Jankowicz w roku 2015) itd. W drugim tomie krytycznoliterackim czytelnik odnajdzie 10 popisów interpretacyjnych krytyków literackich, piszących o m.in. twórczości (czasem wręcz o jednym wierszu) Marcina Świetlickiego, Marcina Sendeckiego, Adama Wiedemanna, Bohdana Zadury, Andrzeja Sosnowskiego…

Trzeba to z mocą powiedzieć: krytycznoliteracki almanach wydatnie podnosi wartość i oryginalność przewodnika encyklopedycznego. Z zestawienia Kozickiej wynika, że powszechnie postponowana krytyka literacka ostatniego ćwierćwiecza pozostawiła po sobie sporą listę tekstów o bezsprzecznej wartości intelektualnej i dużych walorach estetycznoliterackich.

ANTOLOGIA POETYCKA to prawdziwy rarytas platformy poświęconej polskiej poezji współczesnej. Okazuje się bowiem, że każdy z bohaterów haseł osobowych jest tu reprezentowany kilkoma (5–7 utworów) wierszami, pochodzącymi z różnych faz jego twórczości i niejednokrotnie przez niego samego na użytek niniejszego przewodnika wybranych (kiedy indziej selekcja to efekt rozmów pomiędzy twórcami leksykonu a twórcami, co brzmi jeszcze bardziej intrygująco).

Czytelników czeka tutaj wiele twórczych, inspirujących niespodzianek. Wystarczy otworzyć w antologii folder z wierszami Marcina Świetlickiego, by zobaczyć, jak silny efekt estetyczny i zarazem stymulujący może mieć z pozoru prosta czynność wyboru kilku wierszy spośród kilkunastu tomów poetyckich tego autora. Takich zaskoczeń jest w antologii znacznie więcej. W pełni zrozumiała wydaje się także decyzja redaktorów przewodnika, aby zrezygnować z umieszczania w antologii kilku utworów spośród dorobku najstarszych poetów, tzw. Starych Mistrzów. W tym wypadku selekcja kilku utworów byłaby po prostu trudna do wykonania, a poza tym teksty tych twórców są najlepiej dostępne w obiegu książkowym, podręcznikowym, antologijnym i internetowym.

UWAGI mam trzy, drobne i niedotyczące meritum przewodnika, ale kwestii „użytkowych”. Myślę, że w przyszłości warto zaopatrzyć hasła osobowe oraz problemowe w system wzajemnych odsyłaczy. Podobnie można by postąpić z tekstami zawartymi w almanachu krytycznoliterackim, co pozwoliłoby powiązać te wypowiedzi z hasłami osobowymi i problemowymi oraz na odwrót. Wreszcie uwaga trzecia, która dotyczy antologii poetyckiej. Postulowałbym opatrzenie poszczególnych pakietów wierszy uwagą o autorstwie wyboru, skoro z raportu końcowego wynika, że wielokrotnie selekcją zajmowali się sami autorzy, a kiedy indziej zestaw był efektem negocjacji między redaktorami przewodnikami a twórcami.

EMBARRAS DE RICHESSE. Okazuje się, że pracom nad przewodnikiem encyklopedycznym towarzyszyły robocze seminaria, których plonem był nie tylko postęp prac nad kształtem i zawartością leksykonu, almanachu i antologii, ale także dwie odrębne, zbiorowe książki naukowe – „Jakieś rozwiązania. Szkice o poezji (nie tylko) najnowszej” (2016) oraz „Najnowsza liryka polska. Interpretacje” (w przygotowaniu). Jest to fakt nie do przecenienia! Dowodzi dużych możliwości badawczych i pisarskich twórców kompendium „Polska poezja współczesna”, a zarazem świadczy o olbrzymim potencjale materiałów zgormadzonych w przewodniku.

APETYT ROŚNIE… Choć „Przewodnik encyklopedyczny” jest spójną i ukończoną całością, pełnowartościowym posiłkiem (by pozostać przy kulinarnych skojarzeniach związanych z apetytem), to jego odbiorca ma ochotę na więcej. Chciałby się na dłużej stołować u redaktorów i autorów haseł i antologijnych wyborów. Byłbym ciekaw, jak przyrządzą hasła dotyczące poetów lokalnych oraz tych zupełnie najmłodszych, będących na etapie arkuszów poetyckich czy pierwszych publikacji prasowych lub internetowych. Także lista haseł problemowych mogłaby ulec rozszerzeniu. Zgłaszam zapotrzebowanie, raz jeszcze podkreślając, iż w obecnym kształcie przewodnik jest dziełem kompletnym, sugerując jedynie potrzebę wspierania ciągów dalszych tego przedsięwzięcia.

NA KONIEC, czyniąc za dość obowiązkom recenzenta, chcę podkreślić, iż projekt badawczy „Polska poezja współczesna. Przewodnik encyklopedyczny” (leksykon, antologia wierszy, almanach wypowiedzi krytycznoliterackich) został wykonany z zachowaniem najwyższych wymogów, stawianych tego typu pracom – zarazem encyklopedycznym i analityczno-interpretacyjnym. Redaktorzy i twórcy przewodnika zadbali o najwyższy poziom merytoryczny, lekturową przystępność, cyfrową funkcjonalność leksykonu i towarzyszących mu antologii. Dzieło to zasługuje na bardzo wysoką ocenę i jak najszersze rozpowszechnienie.

dr hab. JERZY BOROWCZYK
Pracownia Dokumentacji Literackiej
Instytut Filologii Polskiej
Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej
Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu

Poznań, 2 grudnia 2016 r.

Piotr Sommer – pełna bibliografia

Bibliografia podmiotowa

Poezje

1. „W krześle”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1977;
2. „Pamiątki po nas (1973-1976)”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980;
3. „Przed snem“, Nasza Księgarnia, Warszawa 1981; wyd. drugie, rozszerzone: Biuro Literackie, Wrocław 2008;
4. „Kolejny świat (1976-1979)”, Czytelnik, Warszawa 1983;
5. „Czynnik liryczny” Oficyna Literacka, Kraków 1986;
6. „Czynnik liryczny i inne wiersze”, Aneks, Londyn 1988;
7. „Nowe stosunki wyrazów (wiersze z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych)”, a5, Poznań 1997;
8. „Erraty wybrane (kwiat dzieł użytkowych)”, Pomona, Wrocław 1997;
9. „Piosenka pasterska”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1999;
10. „Rano na ziemi (wiersze z lat 1968–1998)”, WBPiCAK, Poznań 2009;
11. „Dni i noce Biuro Literackie, Wrocław 2009; wyd. drugie, skorygowane: Biuro Literackie, Wrocław 2009; wyd. trzecie, też poprawione: Biuro Literackie, Wrocław 2010;
12. „Wiersze ze słów”, Pomona, Wrocław 2009; wyd. drugie, zmienione: WBPiCAK, Poznań 2012;
13. „Po ciemku też (wiersze z książek)”, WBPiCAK, Poznań 2013;
14. „Notes otwocki”, Austeria, Kraków 2013 [oprac. Halina Janod].

Przekłady na języki obce

1. „Things to Translate & other poems”, Bloodaxe Books, Newcastle upon Tyne 1991 [przeł. Piotr Sommer i in.];
2. „Ein freier Tag im April”, Edition Korrespondenzen, Wien 2002 [przeł. Doreen Daume];
3. „Lirični dejavnik in druge pesmi”, Aleph, Ljubljana 2004 [przeł. Primož Čučnik];
4. „Continued”, Wesleyan University Press, Middletown Connecticut 2005 [przeł. Halina Janod i in.]; Bloodaxe Books, Newcastle upon Tyne 2005 [przeł. Halina Janod i in.];
5. „Lyrický činiteľ a iné básne”, Edícia Artefakty – Ars Poetica, Bratislava 2007 [postdatowane na 2006, przeł. Karol Chmel];
6. „Im Dunkeln auch”, Matthes & Seitz, Berlin 2010 [przeł. Renate Schmidgall]
7. „Overdoing It”, Trias Residency for Writers. Hobart and William Smith Colleges Press, Geneva NY, 2013 [przeł. Halina Janod i in.].

Szkice i rozmowy

1. „Zapisy rozmów. Wywiady z poetami brytyjskimi”, Czytelnik, Warszawa 1985; [wydanie poprawione] Biuro Literackie, Wrocław 2010;
2. „Smak detalu i inne ogólniki”, Stowarzyszenie Literackie „Kresy”, Lublin 1995;
3. „Smak detalu”, WBPiCAK, Poznań 2015 [wydanie wznowione];
4. „Po stykach”, słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2005;
5. „Ucieczka w bok (pytania i odpowiedzi)”, Biuro Literackie, Wrocław 2010;
6. „Krecia robota”, „Literatura na Świecie“ 2014, nr 5-6, s. 348-360;
7. „I co się tak wtrąca? (dopiski do Kawafisa)”, „Literatura na Świecie“ 2015, nr 5-6, s. 315-345.

Antologie

1. „Antologia nowej poezji brytyjskiej”, Czytelnik, Warszawa 1983 [z udziałem Jarosława Andersa i Bohdana Zadury] [22 poetów brytyjskich: Ciaran Carson, Stewart Conn, Seamus Deane, Douglas Dunn, John Fuller, Ian Hamilton, Tony Harrison, David Harsent, Seamus Heaney, Glyn Hughes, Brian Jones, Michael Longley, Derek Mahon, Andrew Motion, Paul Muldoon, Frank Ormsby, Brian Patten, Tom Paulin, William Peskett, Craig Raine, Jeffrey Wainwright, Hugo Williams];
2. „Sześciu poetów północnoirlandzkich”, Świat Literacki, Warszawa 1993 [tu: Ciaran Carson,
3. Seamus Heaney, Michael Longley, Derek Mahon, Paul Muldoon, Tom Paulin];
4. „Artykuły pochodzenia zagranicznego”, Marabut, Gdańsk 1996 [tu: E. E. Cummings, John
5. Berryman, Robert Lowell, Frank O`Hara, John Ashbery, Allen Ginsberg, Charles Reznikoff];
6. „O krok od nich. Przekłady z poetów amerykańskich”, Biuro Literackie, Wrocław 2006 [tu:
7. Charles Reznikoff, E.E. Cummings, John Berryman, Robert Lowell, Allen Ginsberg, John Cage, Frank O`Hara, John Ashbery, Kenneth Koch, August Kleinzahler];
8. „O nich tutaj (książka o języku i przekładzie)”, Instytut Książki – Literatura na Świecie, Kraków – Warszawa 2016.

Przekłady

1. [Bertolt Brecht:] „Ten cały Brecht: Przekłady i szkice”, Biuro Literackie, Wrocław 2012 [obok Jacka Stanisława Burasa, Jakuba Ekiera i Andrzeja Kopackiego];
2. Brian Patten, „Słoń i Kwiat. Prawie-bajki”, KAW, Warszawa 1982; [wydanie drugie,
3. poprawione]. Biuro Literackie, Wrocław 2009;
4. Brian Patten, „Skaczący Myszka”, Biuro Literackie, Wrocław 2011;
5. Brian Patten, „Teraz będziemy spać, leżeć bez ruchu lub ubierzemy się na powrót”, Biuro
6. Literackie, Wrocław 2011 [obok Jerzego Jarniewicza, Tadeusza Sławka i Andrzeja Szuby];
7. Robert Lowell, „Poezje”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1986 [obok Stanisława
8. Barańczaka, Michała Sprusińskiego i Bolesława Taborskiego];
9. Frank O’Hara, „Twoja pojedynczość”, PIW, Warszawa 1987;
10. Charles Reznikoff, „Graffiti. 67 wierszy z lat 1920–1975”, Sanocki Dom Kultury, Sanok 1991;
11. John Ashbery, „No i wiesz”, Fundacja Literatura Światowa – Muzeum Papiernictwa w
12. Dusznikach, Warszawa – Duszniki Zdrój 1993 [obok Andrzeja Sosnowskiego i Bohdana Zadury];
13. Allen Ginsberg, „Znajomi z tego świata (wiersze z lat 1947–1985)”, Biblioteka „NaGłosu”,
14. Kraków 1993 [z udziałem Julii Hartwig, Artura Międzyrzeckiego i Andrzeja Szuby];
15. Ciarán Carson, „Tak, tak”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1998;
16. Seamus Heaney, „Kolejowe dzieci. Wiersze i prozy”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1998; [wydanie drugie, przejrzane i uzupełnione] Biuro Literackie, Wrocław 2010;
17. Michael Longley, „Lodziarz z Lisburn Road”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica
18. 1998 [z udziałem Bohdana Zadury];
19. Michael Longley, „Od kwietnia do kwietnia”, Biuro Literackie, Wrocław 2011 [z udziałem
20. Bohdana Zadury];
21. Derek Mahon, „Wszystko będzie dobrze”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1998;
22. Douglas Dunn, Wyprowadzka z Terry Street i inne wiersze”, Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny, Legnica 1999;
23. D.J. Enright, „Raj w obrazkach”, Biuro Literackie, Legnica 2003; [wydanie drugie, poprawione], Biuro Literackie, Wrocław 2008.    

Prace edytorskie

1. „Literatura na Świecie” 1979, nr 12 [numer tematyczny: John Berryman / Robert Lowell];
2. „Literatura na Świecie” 1986, nr 7 [numer tematyczny poświęcony szkole nowojorskiej w poezji];
3. „Leksykon pisarzy świata XX wieku”, Fundacja Literatura Światowa, Warszawa 1997, wyd. II, poszerzone [tu hasła osobowe: Fleur Adock; Alfred Alvarez; Imamu Amiri Baraka, John Berryman; Robert Bly, Basil Bunting; Douglas Dunn; Denis Joseph Enright; Tony Harrisom; Seamus Heaney; Kenneth Koch; Michael Longley; Derek Mahon; Paul Muldoon; Frank O’Hara; Brian Patten; Kenneth Rexroth; Charles Reznikoff; Charles Simic; Derek Walcott];
4. Jerzy Ficowski, „Wszystko to czego nie wiem”, Fundacja Pogranicze, Sejny 1999 [wybór i posłowie];
5. Jerzy Ficowski, „Mistrz Manole i inne przekłady”, Fundacja Pogranicze, Sejny 2004 [wybór i opracowanie, wraz z Jakubem Ekierem];
6. „Wcielenia Jerzego Ficowskiego według recenzji, szkiców i rozmów z lat 1956–2007”, Fundacja Pogranicze, Sejny 2010 [wybór i opracowanie];
7. Jerzy Ficowski, „Lewe strony widoków”, WBPiCAK, Poznań 2014 [wybór, opracowanie, posłowie].

Wybrana bibliografia przedmiotowa

Opracowania ogólne

1. Stanisław Barańczak, „Nowa dykcja” [w:] „Przed i po. Szkice o poezji krajowej przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych”, Londyn 1988;
2. „Bez cenzury. 1976-1989. Literatura. Ruch wydawniczy. Teatr”, pod red. Jerzego Kandziory.
3. Wyd. IBL PAN, Warszawa 1999, s.v. „Piotr Sommer”, „P.Z.”, „P. S.”, „Skałka Lato”;
4. Ewa Goczał, „Jak tłumaczyć poezję (na przykładzie wierszy dziecinnych Piotra Sommera)”, „Kwartalnik Edukacyjny” 2016, nr 2, s. 9-20;
5. Jacek Gutorow, „Maski Sommera” [w:] „Niepodległość głosu. Szkice o poezji polskiej po 1968 roku”, Kraków 2003, s. 159-171;
6. Grzegorz Jankowicz, „Czas Sommera”, „Tygodnik Powszechny” 2009, nr 17;
7. Jerzy Jarniewicz, „Co Anglicy lubią najbardziej?, czyli poezja polska w Wielkiej Brytanii”, „NaGłos” 1993, nr 12;
8. Jerzy Jarniewicz, „Gościnność słowa. Szkice o przekładzie literackim”, Wyd. Znak, Kraków
9. 2012 [tu zwłaszcza szkice: „Niech nas zobaczą, czyli translatorski coming out”, s. 7-22; „Kto tak pięknie gra?... Stereotyp poetyckości w polskich przekładach poezji współczesnej”, s. 34-51];
10. Jerzy Jarniewicz, „Od pieśni do skowytu. Szkice o poetach amerykańskich”, Biuro Literackie, Wrocław 2008;
11. Jerzy Jarniewicz, „Transatlantyckie wypady”, „Tygodnik Powszechny” 1996, nr 31, s. 12;
12. Marcin Jaworski, „Zamiast Nowej Prywatności – prywatność” [w:] „Rewersy nowoczesności”, Poznań 2009, s. 117-120;
13. Piotr Kępiński, „Charles Reznikoff i Piotr Sommer w jednym” [w:] „Bez stempla. Opowieści o wierszach”, Biuro Literackie, Wrocław 2007, s. 111-114;
14. Aldona Kopkiewicz, „Słowa z kresek: pobudki wiersza w poezji Piotra Sommera”, „Teksty Drugie” 2014, nr 5, s. 230-250;
15. Katarzyna Kuczyńska-Koschany, „Sommer, chłopak” [w:] „Interlinie w ciemności. Jednak interpretacja”, Pasaże, Kraków 2012, s. 64-81;
16. Anna Legeżyńska, Piotr Śliwiński, „Mówić po ludzku. O poezji Piotra Sommera” [w:] „Poezja polska po roku 1968”, Warszawa 2000, s. 100-104;
17. Piotr Matywiecki, „Człowiek, my, nasza prawda” [2009] [w:] „Myśli do słów. Szkice o poezji”, Biuro Literackie, Wrocław 2013, s. 324-333;
18. „Nowi poeci ojczyzny. Rozmowa redakcyjna [z udziałem Zbigniewa Bieńkowskiego, Grażyny Borkowskiej, Piotra Gruszczyńskiego, Piotra Sommera, Marka Zaleskiego], „Res Publica Nowa” 1993, nr 6, s. 12-17;
19. Inez Okulska, „O «zomerze» na marginesie (i w cieniu) Pattena”, „Twórczość” 2011, nr 10, s. 129-132;
20. Joanna Orska, „Liryczne narracje. Nowe tendencje w poezji polskiej 1989-2006”, Kraków 2006;
21. Joanna Orska, „Tejrezjasz i personaliści. O nieprzystawalności perspektyw personalistycznej krytyki i awangardowej poezji początku lat dziewięćdziesiątych”, [w:] „Dwadzieścia lat literatury polskiej 1989-2009. Idee, ideologie, metodologie”, pod red. Arlety Galant i Ingi Iwasiów. WN Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2010, s. 329-330;
22. Joanna Orska, „Wspólnota niebywała” [w:] „Nowe dwudziestolecie. Szkice o wartościach i poetykach prozy i poezji lat 1989-2009”, pod red. Piotra Śliwińskiego,. WBPiCAK, Poznań 2011, s. 245-257;
23. [Hasło] „Piotr Sommer” [w:] „Wielka encyklopedia PWN” T. 25: Sg – Starmach. WN PWN, Warszawa 2004, s. 367, s. v;
24. [Hasło] „Piotr Sommer” [w:] „Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny”, oprac. zespół pod red. Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan. T. 7: R-Sta. WSiP, Warszawa 2001, s. 391-393, s. v;
25. Andrzej Sosnowski, „«Najmniejsza utrata uwagi to śmierć». Personalizm i abstrakcja Franka O’Hary”, „Akcent” 1988, nr 3;
26. Andrzej Sosnowski, „Najryzykowniej”, Biuro Literackie, Wrocław 2007, s. 237;
27. Piotr Śliwiński, „Głos nieoczywistości, echo rozpaczy” [w:] „Horror poeticus. Szkice, notatki”, Biuro Literackie, Wrocław 2012, s. 133-139;
28. Piotr Śliwiński, „Namiętny i uświadomiony”, „Nowe Książki” 1996, nr 5, s. 19;
29. Piotr Śliwiński, „Przygody z wolnością. Uwagi o poezji współczesnej”, Znak, Kraków 2002;
30. Piotr Śliwiński, „Sacrum – cała domyślność” [w:] „Świat na brudno. Szkice o poezji i krytyce”, Warszawa 2007;
31. Piotr Śliwiński, „Sommerland” [w:] Przemysław Czapliński, Piotr Śliwiński „Literatura polska 1976-1998. Przewodnik po prozie i poezji”, Kraków 1999, s. 180-187;
32. Bogusław Wróblewski, „Szeptem jak człowiek” [w:] „Wydziedziczenie i kompleksy. O młodej literaturze polskiej 1975-1980”, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1985, s. 88-92;
33. Marek Zaleski, „Śpiewając w twoim języku moją melodię” [w:] „Echa idylli w literaturze polskiej doby nowoczesności i późnej nowoczesności”, Universitas, Kraków 2008, s. 115-122;
34. „Wyrazy życia. Szkice o poezji Piotra Sommera”, pod red. Piotra Śliwińskiego, WBPiCAK, Poznań 2010 [tu szkice: Piotra Śliwińskiego, Tomasza Cieślaka-Sokołowskiego, Tomasza Cieślaka, Adama Lipszyca, Jerzego Jarniewicza, Elżbiety Winieckiej, Karoliny Felberg, Dariusza Pawelca, Michała Larka, Krzysztofa Hoffmana, Joanny Roszak, Marcina Jaworskiego, Katarzyny Kuczyńskiej-Koschany, Anny Pytlewskiej, Agnieszki Czyżak, Krystyny Dietrych, Piotra Kępińskiego, Pauliny Czwordon, Grzegorza Jankowicza].

Omówienia poszczególnych tomów – wybór

W krześle (1977)

1. Jan Biela, „Odczytać debiut”, „Nowe Książki” 1978, nr 6, s. 43-44;
2. Andrzej Kwiatkowski, „Nieskończony proces istnienia”, „Nowy Wyraz” 1978, nr 7, s. 94-95;
3. Piotr T. Rakowski, „W krześle ciała i wyobraźni”, „Nowy Wyraz” 1979, nr 3, s. 127-129;
4. Iwona Smolka, „Potwierdzając gotowość rozmowy”, „Twórczość” 1978, nr 5, s. 136-138;
5. Tadeusz Złotorzycki, „Człowiek, świat, wiersz”, „Odra” 1978, nr 10, s. 98.

Pamiątki po nas (1980)

1. Tadeusz Komendant, „Jak podanie ręki”, „Twórczość” 1981, nr 11, s. 123-125;
2. Ryszard Molzer [właśc. Holzer], „Własnymi słowami”, „Literatura” 1981, nr 22 (484), s. 12;
3. Adriana Szymańska, „W skali ludzkiej”, „Nowe Książki” 1981, nr 21, s. 41-42;
4. Władysław Zawistowski, „Nie jest notatnikiem”, „Fakty” 1981, nr 44, s. 10;
5. Tadeusz Złotorzycki, „Między snem a nierzeczywistością”, „Nowe Książki” 1981, nr 17, s. 38-39.

Przed snem (1981; wyd. II, 2008)

1. Małgorzata Sokołowska, „Parę przęseł mostu”, „Nowe Książki” 1983, nr 1, s. 101-103;
2. Joanna Orska, „Wiersze niewychowawcze”, „Twórczość” 2009, nr 3, s. 106-110;
3. Katarzyna Kuczyńska-Koschany, „Piotr Sommer: przenosiciel malin?”, „Polonistyka” 2014, nr 6, s. 34-36.

Kolejny świat (1983)

1. Paweł Dybel, „Bez wielkich słów”, „Nowe Książki” 1983, nr 10. s. 53-54;
2. Stefan Jurkowski, „Temat nie jest istotny”, „Tygodnik Kulturalny” 1983, nr 40, s. 12;
3. Konstanty Pieńkosz, „Na przykład jak żyć…”, „Literatura” 1983, nr 12, s. 58-59;
4. Iwona Smolka, „Zaświadczyć sobą”, „Powściągliwość i Praca” 1983, nr 3;
5. Marek Zaleski, „Kolejny świat”, „Twórczość” 1983, nr 6, s. 113-115.

Antologia poezji brytyjskiej (1983)

1. Zbigniew Bieńkowski, „Antologia Sommera”, „Literatura na Świecie” 1985, nr 1, s. 334-341; [dwugłos z Andrzejem Szubą];
2. Jan Adam Borzęcki, „Nowa poezja starego Albionu”, [rubryka: Przekłady spod lady] „Tygodnik Kulturalny” 1984, nr 24, s. 12;
3. Tadeusz Komendant, „Przesłanie”, „Twórczość” 1984, nr 9, s. 135-137;
4. Janusz Ryszkowski, „Nowa poezja brytyjska”, „Życie Literackie” 1984, nr 19, s. 10;
5. Andrzej Szuba, „Irlandczycy, Marsjanie i inni”, „Literatura na Świecie” 1985, nr 1, s. 342-350 [dwugłos ze Zbigniewem Bieńkowskim];
6. Adriana Szymańska, „Koncert na 22 głosy”, „Akcent” 1985, nr 1.

Zapisy rozmów. Wywiady z poetami brytyjskimi (1985) [wyd. II, 2010]

1. Jerzy Jarniewicz, „Najnowsza poezja brytyjska w pytaniach i odpowiedziach”, „Literatura na Świecie” 1987, nr 5/6, s. 573-581;
2. M. Jodłowski, „Poezja brytyjska”, „Opole” 1986, nr 3;
3. Adam Komorowski, „Nieznośna lekkość osądu”, „Życie Literackie” 1986, nr 20, s. 10;
4. [Krzysztof Mętrak] (km), „Spotkania z Brytyjczykami”, „Literatura” 1986, nr 42, s. 58;
5. Anna Nasiłowska, „Układni, ale niezadowoleni”, „Twórczość” 1986, nr 7, s. 110-112;
6. Robert Piaseczny, „Wśród poetów z Wysp”, „Kultura” (W-wa) 1986, nr 20, s. 6;
7. Wacław Sadkowski, „Piotra Sommera rozmowy z poetami brytyjskimi”, „Literatura na Świecie” 1986, nr 4, s. 319-322;
8. Beata Sowińska, „W stronę poezji”, „Życie Warszawy” 1985, nr 288, s. 7.

Czynnik liryczny (1986)

1. [Jan Gondowicz] Broeder, „Zwyczajność zagrożona”, „Wybór” 1988, nr 18;
2. Marek Gumkowski, „Czynnik liryczny”, „Res Publica” 1987, nr 4, s. 114-116;
3. Tadeusz Komendant, „Mimośród”, „Obecność” 1987, nr 17;
4. [Marian Stala] J. Krzos, „Gdzie jesteśmy”, „brulion” 1987, nr 2/3;
5. Leszek Szaruga, „Kulturalny barbarzyńca”, „Obecność” 1987, nr 17.

Czynnik liryczny i inne wiersze (1988)

Adriana Szymańska, „Heroizm prywatności”, „Przegląd Powszechny” 1990, nr 2, s. 308-310.

Smak detalu i inne ogólniki (1995)

1. Marcin Baran, „Smak uczciwości”, „Życie Warszawy” dod. „Ex Libris” 1996, nr 98;
2. Lidia Burska, „Smak detalu”, „Res Publica Nowa” 1996, nr 5, s. 58-59;
3. Marcin Hamkało, „Zoil Sommer”, „Odra” 1996, nr 9, s. 123-124;
4. Tomasz Majeran, „Zapach hurtu i inne okólniki”, „Nowy Nurt” 1996, nr 6, s. 11;
5. P. Przywara, „Walka z czasem”, „Akcent” 1996, nr 3;
6. Andrzej Skrendo, „Detale, ogólniki i takt”, „Pogranicza” 1996, nr 3, s. 116-119;
7. Bożena Umińska, „Chce, śmie, może”, „Życie Warszawy” dod. „Ex Libris” 1996, nr 95.

Artykuły pochodzenia zagranicznego (1996)

1. Marcin Baran, „Smak uczciwości”, „Życie Warszawy” dod. „Ex Libris” 1996, nr 98;
2. Tadeusz Pióro, „Artykuły pochodzenia zagranicznego”, „Res Publica Nowa” 1996, nr 11, s. 62-63;
3. Andrzej Sosnowski, „Detal w labiryntach”, „Odra” 1997, nr 5, s. 98-100.

Nowe stosunki wyrazów (1997)

1. Marcin Hamkało, „Konfetti”, „Odra” 1998, nr 5, s. 132-133;
2. Adam Poprawa, „Muzyka mowy, zgiełk rzeczy”, „Nowe Książki” 1997, nr 7, s. 50;
3. D. Różycka, „Piotra Sommera pytania do świata”, „Strony” 1998, nr 3/4;
4. Leszek Szaruga, „Co się żyje? ” „Opcje” 1997, nr 3, s. 114-115;
5. Bożena Umińska, „Te składnie”, „Res Publica Nowa” 1997, nr 9, s. 68-70;
6. Marek Zaleski, „W komitywie”, „Tygodnik Powszechny” 1997, nr 24.

Piosenka pasterska (1999)

1. Marcin Hamkało, „A teraz już tak”, „Odra” 2000, nr 7/8, s. 122-123;
2. Julian Kornhauser, „Poezja i codzienność”, WL, Kraków 2003, s. 167-171;
3. Paweł Majerski, „Stan gotowości”, „Kwartalnik Artystyczny” 2000, nr 1;
4. Joanna Orska, „Wydarzenie medialne”, „Kresy” 2000, nr 42/43;
5. Adam Poprawa, „Liczenie owiec”, „Nowe Książki” 1999, nr 11, s. 45;
6. Leszek Szaruga, „Wodna pieczęć (5”), „Kwartalnik Artystyczny” 2000, nr 2;
7. Piotr Śliwiński, „Mówić po ludzku”, „Kurier Czytelniczy Megaron” 1999, nr 54, s. 27;
8. Adam Wiedemann, „Now(a) książka Piotra Sommera”, „Gazeta Wyborcza” 1999, nr 257.

Po stykach (2005)

Rafał Moczkodan, „Mistrz w czapce czeladnika”, „Kwartalnik Artystyczny” 2005, nr 3 (47), s. 176-179.

Wiersze ze słów (2009) [wyd. II, 2012]

Piotr Sobolczyk, „Białoszewski, Miłobędzka, Krynicki, (Lec?)… Sommer”, „Dekada Literacka” 2010, nr 4/5, s. 190-193.

Dni i noce (2009)

1. Anna Kałuża, „Nacięcie wiersza”, „Nowe Książki” 2009, nr 6, s. 71;
2. Paweł Mackiewicz, „Świat bez szczelin”, „Odra” 2009, nr 10, s. 127-128;
3. Karol Maliszewski, „Robienie poezji z niczego”, „Akcent” 2009, nr 4, s. 140-142.

Rano na ziemi (2009)

Tomasz Mizerkiewicz, „Zagraj to jeszcze raz, Som”, „Nowe Książki” 2009, nr 5, s. 44.

Po ciemku też (2013)

1. Jerzy Borowczyk, „«W jaki sposób ułożył pan swoje książki?»: o wierszach z książek Piotra Sommera”, „Czas Kultury” 2013, nr 4, s. 112-119;
2. Jacek Łukasiewicz, „Sommer raz jeszcze”, „Kwartalnik Artystyczny” 2013, nr 4, s. 205-208.

O nich tutaj (2016)

Leszek Szaruga, „Literatura na świecie”, „Kwartalnik Artystyczny” 2016, nr 2, s. 191-193.